Vorige week kwam het kersverse Gloob en Teo-verhaal aan in de kleuterklas van meester Hans: Spetterpret, een boekje over eerlijk en oneerlijk, spelen in de plassen en kleurrijke laarsjes.
Hoe is het ons vergaan? Enkele ervaringen en opmerkingen
Ik vertelde het verhaal bij de jongste kleuters. De begrippen eerlijk en oneerlijk zijn nog heel moeilijk voor hen (instapklas 2,5 – 3 jarigen en ook voor de 1ste kleuterklas 4 jarigen). Pas vanaf de 2de kleuterklas (5 jarigen) zijn er sommige kleuters die dit zullen begrijpen. In de 3de kleuterklas zullen deze begrippen beter gekend zijn.
Ook is het dikwijls sterk afhankelijk of de kleuters sterk zijn op taalkundig vlak of niet.
De illustraties zijn wel héél mooi en duidelijk herkenbaar voor kleuters. Ook de kleuren zijn goed gekozen.
Misschien kwam het daardoor, maar de kleuters waren in ieder geval héél geboeid door het verhaal en de prenten. Op het einde was de concentratie minder door het lange verhaal.
Voor de jongere kleuters (2,5 – 3 – 4 jarigen) is het wel een lang boekje: 17 prenten met tekst.
Minder prenten en kortere tekstjes zouden misschien beter zijn.
Achteraf kwamen de begrippen eerlijk/oneerlijk bij de jongere kleuters minder naar voren tijdens de reflectie van het verhaal. Dat begrepen ze niet echt… Dus het is misschien wel wat moeilijk om die link te maken naar de andere kant van de wereld. 🙂 .
Voor jongere kleuters mogen deze begrippen meer aan bod komen in een verhaal en dat mag soms echt zwart/wit zijn. Dan zullen ze dit sneller begrijpen en kan je een link maken naar andere dingen uit hun leefwereld… Bij mij in de klas waren ze meer gericht op het water en de vele laarzen.
.
Wij hebben dan ook een laarsje gemaakt dat ze dan aan iemand anders mochten geven als cadeautje om samen te spelen.
Dat vonden ze ook heel leuk 🙂
